Verven met wolwasmiddel

Heerlijk, met dit weer kan ik weer uren in de schuur zitten. Ben van plan veel met huis-, tuin- en keukenmiddeltjes te experimenteren. Vandaag heb ik procionverf (vloeibaar, opgelost in water) aangelengd met een wolwasmiddel. Leek me een goede oppervlaktespanning-breker (de zeep) en tegelijkertijd is het mooi traag vloeiend door de viscositeit. In feite gebruik je het wolwasmiddel dan als verdikker, het voordeel is dat het altijd klaar staat en niet te snel opdroogt als het op de lap zit. En het is niet erg agressief, het is tenslotte een wolwasmiddel.

Ik heb met een druppelaar op een glasplaat vormen aangebracht en hier met een stokje (soms) figuren in getrokken. Daarna een voorgeweekte (wel gecentrifugeerde, niet gedroogde) sodalap er boven op. Soms aangeduwd, soms niet.
Dit is het resultaat:







Er zitten hele mooie stukken tussen! En het wolwasmiddel heeft de verf niet negatief beïnvloedt, de kleuren zijn helder. Goed om te weten!

4 in-de-magnetron verven

Dat stof stapelen in bakjes intrigeert me wel en verven in de magnetron ook, dus gisteravond weer een ´crash´experiment gedaan.

In een glazen ovenschaal met plastic deksel (om de verfexplosie in de magnetron te voorkomen) liet ik 75 ml. soda-ash/zoutoplossing en een doorweekt lapje zakken. (De lapjes dit keer voorgeweekt in soda-ash/zoutoplossing voor een minuutje, omdat ik de vorige keer witte plekjes had in de magnetronmethode).

Daarbovenop 45 ml. verfvloeistof (bestaande uit 30 ml. turquoise en 15 ml. robijn).
De fat-quarter was in vieren gevouwen. In één hoek in de schaal een scheutje onyx gegoten. Aangeduwd, en 30 seconden in de magnetron met het deksel erop (los).

Weer 75 ml. soda-ash zoutoplossing erbovenop gegoten, nieuw doorweekt lapje erop, aanduwen, en nogmaals 30 seconden in de magnetron.

Weer 75 ml. soda-ash zoutoplossing erbovenop, nieuw doorweekt lapje erop, aangeduwd en even 10 minuten laten staan (het voelde al zo warm aan dat het me niet nodig leek om het opnieuw in de magnetron te doen).

Weer 75 ml. soda-ash zoutoplossing erbovenop, en een laatste lapje erop, aangeduwd en nogmaals 10 minuten laten staan.

Ik had geen zin om te wachten en bovendien vind ik mijn lappen vaak veel te massief, van kleur zonder veel tekening dus de gok gewaagd en na dit hele proces (wat in totaal nog geen half uur geduurd heeft), de lapjes uitgeknepen en in een bak koud water laten glijden.

Hier een half uur in laten staan om te ´schrikken´. Ik denk altijd maar dat de vezel wel de kans moet krijgen om zich weer te sluiten. Na een half uur uitgespoeld, gewassen met kleurfixatie en gestreken. En toen had ik 4 lapjes die in dezelfde kleurreeks zitten en ieder een andere waarde hebben. Echt mooi! Morgen ga ik de sessie nog eens herhalen met kleuren die hier dicht bij zitten.

Minder geslaagd experiment, toch mooi

Ok, ik had me ooit voorgenomen om alle experimenten online te zetten, dus hier komt een minder geslaagd experiment ;-). Op andere blogs zie ik allerlei prachtige batiks ontstaan mbv. sojawas o.a. bij Margeeth en bij Farbwelten met Potato-Dextrin.

Dat wil ik ook nog een keer proberen maar ik heb een hekel aan lastig uitwasbare spullen (ook al is sojawas zoveel makkelijker dan reguliere batikwas). Ik peins er niet over om mijn zelfgeverfde lapjes heet te wassen. En de keer dat ik met mijn vingernagels meelprut uit een zijden lapje moest schrapen, staat ook nog vers in mijn geheugen. Daarom ben ik op zoek naar een ´reserveringstechniek´ die wel wateroplosbaar is, en toch lang genoeg weerstand biedt in een verfoplossing om nog iets op te leveren. Volgen jullie mij nog? Ik wil dus eigenlijk een in water-oplosbare wassoort die het een paar uur volhoudt alvorens op te gaan in de verfoplossing. Kun je lang zoeken, hoor ik je al denken maar goed, ik hou vol.

Afgelopen weekend heb ik het eens geprobeerd met het verdikkingsmiddel waar je procion mee kunt verdikken tot printpasta. Het heet Soltose C5, en het is een zetmeel soort. Ik heb dit als kleurloze pasta opgebracht op een lap met een sponsroller en op laten drogen.

Vervolgens een eerste laag met water verdunde procionverf opgebracht. Het zag er nog veelbelovend uit.

Weer een laagje verdikkingsmiddel opgebracht, laten drogen en een tweede verdunde procionverflaag erover heen, rood dit keer. Helaas na het drogen, spoelen en strijken had ik slechts een hele vage tekening in de stof, niet lelijk, best wel subtiel eigenlijk maar niet wat je voor ogen hebt.

Ondertussen weet ik ook al wat ik beter had kunnen doen. Als je een watergevoelige reserveringsmiddel neemt, moet je natuurlijk verdikte printverf erbij gebruiken, omdat daar veel minder water in zit dan in aangelengde procionverf. Volgende keer beter. Ondertussen heb ik met een restenlapje erbij toch een mooi setje op de plank liggen.

Lijm als resist

Ja, dat klinkt wat cryptisch maar ik weet het woord in het Nederlands niet en ik heb deze techniek op een engels blog gelezen.
De essentie is dat je een water-oplosbare-lijmstift (van die kinderlijm zeg maar) gebruikt als een soort was, daar een tekening mee maakt op een lap stof.
Laten drogen. Dan in een bakje. Daarop met zo min mogelijk water in de verfoplossing, de verfvloeistof opgieten. Ik heb voor een fat-quarter, 50 ml. soda-ash/zoutoplossing plus 20 ml. verf gebruikt. 20 minuten laten staan, en dan uitspoelen. Als je langer wacht krijg je vast weer andere, ook mooie effecten maar de lijm wordt opgelost door het water dus als je een dag wacht, zie je er niks meer van.
Na 20 minuten zijn de lijmplekken wel zacht en staan op doorbreken dus toen heb ik het koud uitgespoeld, gewassen en gestreken.
Dit is het eindresultaat, van de lijm vind je niks meer terug, ik vind het wel bijzonder:

Shibori - om de fles

Nu ik toch bezig was met Shibori, gelijk nog een andere techniek geprobeerd, die om een pijp (of plastic fles in mijn geval).

Shibori - afbinden

Nu ik de eerste Shibori-techniek, van het afknijpen van opgevouwen stof onder de knie had, was het tijd voor hoofdstuk 2, het afbinden van opgevouwen stof. Ik nam dezelfde lapjes om ze nog wat verder te bewerken, vouwden ze weer in driehoeken en 1 in een langwerpige harmonica. Vervolgens bond ik de punten af met dunne katoendraad.

Soda, soda-ash, warmte en tijd - slot

Tijd voor de grote finale van het soda, soda-ash, warmte en tijd experiment.
De kwaliteit van deze foto is niet briljant, maar de onderlinge verschillen zijn wel goed te zien.

Verven in de zon

Omdat we een heerlijk zonnig weekend krijgen, hier nog een experiment ´uit de oude doos´: Week 100% katoen fat-quarters een half uurtje voor in soda/zout oplossing, leg ze echt druipnat op een bordje en giet eventueel nog een dun laagje soda/zout oplossing bij, schenk/sprenkel in ieder bordje wat kleuren naar keuze over de stof, als je het af wilt meten totaal 20 ml, maar ach, soms doe ik ook maar wat.
Met een plastic zakje om je hand even aanduwen zodat de verf overal komt, en dan in de zon laten drogen. Levert deze lappen op:



Veel plezier!

Shibori voor beginners

Na het bestuderen van de boeken van Christina, werd het tijd om zelf eens wat uit te proberen. Ik had in het grote Shiboriboek een ideale vouwmethode gezien. Neem een langwerpige reep, en vouw die in de lengte dubbel. Voor vierkantjes, gewoon als een harmonica opvouwen. Voor driehoekjes, eerst een half hoekje omvouwen, dan het geheel keren, en een driehoek vouwen, en zo telkens kerend de driehoek vormen.

1 driehoek klemde ik af met rondjes uit de bouwmarkt, 1 met twee ijsstokjes bij gebrek aan plastic of metaal, 1 met plastic vormpjes om een figuurtje in het schuim van de capuccino te maken (te koop bij Xenos) en 1 met een grote zakjesklem.

In de luiers

Marjon tipte mij van de week dat er bij de Lidl katoenen luiers lagen (3 voor €2,49) die zo open geweven waren dat je je baby er wel niet in wilde leggen maar als verflap goed dienst zouden kunnen doen. Nou, die uitdaging kon ik niet laten liggen natuurlijk, gauw een pakje gehaald en alle drie, in een harmonica gevouwen in de metalen bak gelegd.



In no time was alle verfvloeistof geabsorbeerd, ja ´t blijft een luier natuurlijk! De volgende dag had de verf de bovenkant nog niet gehaald, en omkeren had weinig zin want er lag gewoon niks meer op de bodem van de ´tray´.

Daarom het geheel maar in een zakje gedaan en flink doorgekneed, uurtje in de rijstkoker en een nachtje staan, vanmiddag uitgespoeld. En in de campingwasmachine gewassen. Dat laatste was prima om ieder verfspoor te verwijderen, maar leverde ook een laag pluis op dat het niet mooi meer was. Tip dus om de luiers in een pantykous te wassen want de katoendraad is zo los dat het ´pilt´. Pluisjes er met een plakband weer afgehaald en nu hangen de lappen in de zon verder te drogen. Ze zijn prachtig, en soepel. Het is een transparant dubbelweefsel in ruitjes, dus geen pure tjekka, maar wel een mooi soepel stofje, bijvoorbeeld voor een bolero-vestje. Kijken of ik dat dit weekend nog voor elkaar krijg.

Soda, soda-ash, warmte en tijd - deel 2

Het was inmiddels 28 uur geleden dat ik de zakjes gevuld had voor mijn soda, soda-ash, warmte en tijd experiment, dus hoogste tijd om de lapjes uit te gaan spoelen van de tweede lichting: minimaal 24 uur bij kamertemperatuur met rust laten.


Mijn verwachtingen waren hoog gespannen want de lapjes zagen er mooi rood uit in het zakje. Het spoelwater was nog maar weinig gekleurd.

Toch is het resultaat niet mooier dan na 4 uur in de rijstkoker, in tegendeel zelfs! De lapjes met soda / soda-ash hebben minder tekening en zijn minder diep dan de eerste serie die vier uur in de rijstkoker op de warmhoud-stand heeft gestaan in een laagje water.

Deze lapjes van de tweede lichting hebben 28 uur op het aanrecht in de keuken gestaan, bij kamertemperatuur, niet op de verwarming zoals ik wel eens doe (wetende dat warmte altijd goed is). Ze hebben dus dezelfde ingrediënten als de eerste serie alleen de wachttijd is langer, en er is geen warmtebron gebruikt. Deze uitkomst had ik niet verwacht! Ik weet nu in elk geval dat ik de zakjes altijd bij een warmtebron moet zetten, in de zon, op de (vloer)verwarming of in de rijstkoker.


Ik vind het ook opvallend dat zout & warmte samen toch nog een redelijk resultaat geven, kennelijk zet zout de vezel goed open en perst de warmte de verf nog een soort van in de vezel, ook zonder soda (maar wel veel minder diep). Echter: alleen zout bij kamerthemperatuur heeft kennelijk geen enkele toegevoegde waarde! Ik ben benieuwd naar de derde lichting, die minimaal 7 dagen blijft staan bij kamertemperatuur.

Soda, soda-ash, warmte en tijd

Het ultieme experiment naar de invloed van soda, soda-ash, zout warmte en tijd ben ik vandaag gestart. Met de kleur rood, omdat dat niet de meest eenvoudige kleur is om te verven. Ik nummerde 18 even grote lapjes poplin PFD (klaar om te verven). 6 ervan gingen in de rijstkoker voor 4 uur lang, 6 blijven 24 uur in hun zakje en 6 een volle week.

Shibori volgens Gloria Hansen

Wat geweldig toch dat steeds meer bloggers de moeite nemen om hun werkprocessen te beschrijven en vooral ook te delen. Het is mijn sterke overtuiging dat door de kennisdeling op internet, the wisdom of the crowd, we allemaal zoveel verder komen. Ik begrijp ook niks van quilttentoonstellingen waarvan de regels betreffen dat je niets voorgepubliceerd mag hebben. Terwijl blijkt dat gratis ebooks vaak de vraag naar het echte betaalde boek omhoog stuwen. Natuurlijk wil je de quilt graag in het echt zien, als je getriggerd wordt door een foto!
Afijn, ik had het boek van Christina nog niet weggelegd of ik trof op een blog van Gloria Hanson een volledige tutorial voor (klik hier) shibori met textielverf aan. Wat een leuke methode, weer een techniek toegevoegd aan de ´nog uitproberen´ lijst. In één van de leenboeken las ik overigens dat met deze techniek het ook leuk is om eerst discharge/bleken toe te passen op de buitenkant, dan goed uit te spoelen terwijl de stof nog op de buis zit, en dan een andere kleur toe te passen. Omdat de discharge dieper binnen dringt dan de verf, ontstaat er een ´halo´ effect tussen de nieuwe kleur en de eerste/originele kleur.

Discharge

Op haar blog las ik dat ze van ieder stofstaal dat ze verft, ze ook direct drie soorten bleek toepast voor het stalenboek. Hoe georganiseerd is dat.
Ik hou niet heel erg van gewoon bleekmiddel maar met ´discharge´ heb ik al wel wat geëxperimenteerd. Discharge pasta ziet eruit als behanglijm en heeft een blekende werking. Het grappige van discharge is dat de uitwerking op iedere kleur anders is en ik ben al wel eens zo ijverig geweest om dat op de kleuren van STV uit te proberen,

Koffiedik kijken

Ik scharrel ook graag in de kringloopwinkel, en vond daar laatst een ouderwetse koffiezetter die zo hip was in de jaren 80, van Bodum, waarbij je zelf je koffieprut naar beneden moest duwen nadat de koffie getrokken was, voor 0,50 cent. Leek me ook een leuk experiment om mee te gaan verven.

Tray Dyeing

Ik ben een echte koopjesjager, en dus vind ik een bezoekje aan de grote discounters Aldi en Lidl geen straf. Vandaag lagen er grote metalen ovenschalen voor 10 euro per 2, die ik niet kon laten liggen.

Citrien

Van Elviera leerde ik ooit dat een donkere of grauwe verflap te redden is door de kleur Citrien toe te voegen. Citrien is felgeel en zorgt ervoor dat de kleur sprekender wordt. Nu vond ik mijn duo-verf lap aan de saaie kant met dat grijsgroen en grijspaars.

En zoals Colette dan zegt, iedere kleur is goed, zo lang er maar geen grijs in zit.

Van ´proberen kun je leren´, dus draaide ik de stof opnieuw in een strakke wrong en legde deze in een badje met citrien.

Aiaiai. De citrien heeft 90% van de stof bereikt. En geloof me, dan kun je beter 100%hebben want die ene plek die het niet bereikt ziet er ook wat sneu uit.

Bovendien ben ik alle subtiele nuance kwijt, het is nu een geelgroene kikkerpoel geworden, waar de kerriesoep net ingestort is. Wel levendig dat wel!

Gelukkig werd ik nog wel blij van het restjeslapje die ik verzameld had in een bakje bij het uitspoelen van de duoverflap en drie dagen strak opgerold met rust had gelaten. Ik begin te denken dat ik de verf toch beter iets meer tijd kan geven.
Samen misschien een leuk jasje ;-).

Duoverven met Marijke

Nu de kennis van het duoverven weer was opgefrist, met Marijke wat achtergrondlappen voor de distel proberen te verven. Dit keer met de gewassen ruwdoek katoen van STV, die fijner van kwaliteit is dan de bulk/pitjeskatoen van de markt. Alle waar naar zijn geld heb ik inmiddels al wel gemerkt!

Duoverven

In de tijd dat ik moest wachten op de kleurenserie in de rijstkoker, heb ik bij wijze van experiment, een katoenen ruwdoek geprobeerd te verven in twee kleuren, met dit als resultaat! Hoewel de katoen minder mooi is dan gladde poplin, is het heel geschikt als achtergrond- of achterkant stof. Doordat er appret (soort stijfsel) in de droge stof zit, heeft het de eigenschap om water/verfvloeistof in eerste instantie tegen te houden. Dat is in principe vervelend als je een egale lap wilt verven (daarom week je ook altijd voor in zout, of was je de lappen eerst). Maar bij duo-verven maak je er juist gebruik van!

Druppelen

Geïnspireerd door een blog van Paula Burch, over Drip Dye, een druppeltechniek, tekende ik een grote cirkel op een stuk behang, bedekte dit met plastic en een gecentrifugeerd lapje poplin.